Συκῆ καί ἐλαία – Η συκιά και η ελιά


Συκῆ τις, ὥρᾳ χειμῶνος τὰ ἑαυτῆς
Μια συκιά, που ώρα χειμώνος από τον εαυτό της

ἀποβαλοῦσα φύλλα, ὑπό τινος ἐλαίας
αποβαλλόταν τα φύλλα, υπό της ελιάς

πλησιαζούσης τῆν γύμνωσιν
πλησιαζόταν και τη γυμνότητα της

ὠνειδίζετο, λεγούσης ὡς:
ονειδιζόταν , λέγοντας πως

“Ἐγὼ καὶ χειμῶνος καὶ θέρους τοῖς
“Εγώ και χειμώνας και θέρος τα

φύλλοις μου κεκαλλώπισμαι καὶ
φύλλα μου με καλλωπίζουν και είμαι

ἀείφυλλος πέφυκα, σὺ δὲ μόνῳ τῷ θὲρει
αείφυλλη εκ φύσεως , εσύ δε μόνο το θέρος

πρόσκαιρον ἔχεις τὸ κάλλος”.
πρόσκαιρα έχεις το κάλλος “.

Οὕτω δὲ αὐτῆς καυχωμένης,
Τούτο δε ενώ αυτή καυχιόταν

κεραυνὸς ἄφνω θωόθεν κατηνέχθη καὶ
κεραυνός αιφνιδίως θεόθεν καταδέχθηκε και

ταύτην κατέφλεξε· τῆς δὲ συκῆς τὸ
αυτή (ταύτη) έφλεξε – η δε συκιά από τα

παράπαν οὐχ ἥψατο.
παραπάνω ουδέν υφίσταται


Οὕτως οἱ τῷ πλούτῳ καὶ τῇ τύχῃ
Έτσι όσοι από τον πλούτο και την τύχη

ἐγκαυχώμενοι ἐξαίσιον πτῶμα
καύχιονται , εξαίσια πτώματα

ὑφίστανται.
υφίστανται



Note: ονειδιζόταν => ονειδίζομαι = blamer
αείφυλλος = αειθαλής - αείφυλλος a deux déclinaisons au féminin -η αείφυλλη -η αείφυλλος
πέφυκα =εκ φύσεως

Voici la fable en grec plus élargi.

Η συκιά και η ελιά


Μέσα στο κρύο του χειμώνα, την ώρα που η συκιά

έριχνε τα φύλλα της, άκουσε την ελιά

από δίπλα να της λέει περιφρονητικά για τη γύμνια της:

“Εμένα τα φύλλα μου με στολίζουν

χειμώνα-καλοκαίρι, γιατί είμαι

αειθαλής. Ενώ εσύ μόνο το καλοκαίρι

διαθέτεις μια κάποια ομορφιά”.

Δεν προλάβει να τελειώσει το

εγκώμιο του εαυτού της, όταν έπεσε

ένας κεραυνός σταλμένος από χέρι

θεϊκό και την κατάκαψε. Η συκιά δεν

έπαθε το παραμικρό.


Έτσι καταντούν όλοι όσοι εγκωμιάζουν

τα πλούτη και την τύχη τους- πτώματα

μεγαλοπρεπή.

Notes: J'ai mis entre parenthèses d'autres combinaisons de termes possibles